เรื่อง: ดร. วิชยุตม์ ทัพวงษ์ หากมองย้อนกลับไปตลอดระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมา เราต่างคุ้นเคยกับตัวย่อสี่ตัวนี้ คือ V U C Aซึ่งมาจาก  Volatility ความผันผวน , Uncertainty ความไม่แน่นอน , Complexity ความซับซ้อน และ Ambiugity ความคลุมเครือ ซึ่งมีการยืนยันชัดเจนว่ามาจากโรงเรียนทหารในสหรัฐอเมริการ U.S. Army War College ที่เขาใช้กันตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 90 หรือประมาณปลายสงครามเย็น ที่ผ่านมาการนำคำย่อนี้มาใช้นอกรั้ว U.S. Army War Collegeนั้น ทั้งจากอดีตจนถึงปัจจุบันในทุกวงการไม่ว่าภาครัฐหรือภาคเอกชน จุดประสงค์ก็เพื่อปรับตัวให้เท่าทันและสอดคล้องกับการขับเคลื่อนของโลกปัจจุบันโดยแท้จริงนั่นเอง และหากย้อนกลับมามองที่บริบทของโลกเรานั้นจะพบว่า มีการขับเคลื่อนตลอดเวลา  หรือที่เรียกว่า พลวัตของโลกนั่นเอง ซึ่งการขับเคลื่อนอย่างไม่หยุดนิ่งนี้เอง นำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงทางด้านสังคม การเมือง เศรษฐกิจ การปกครอง รวมถึงด้านสุขภาพด้วยเช่นกัน ยกตัวอย่างง่าย ๆ และเห็นได้ชัดเจน คือ พลวัตทางเทคโนโลยีดิจิตอล  ทำไมผมถึงยกเรื่องนี้ขึ้นมา  ก็เพราะว่าเทคโนโลยีเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของมนุษย์โลกไปแล้วนะซิครับ เห็นชัดสุด […]Read More

ในสมัยกาลก่อน มีคำกล่าวว่า ‘ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน’ และการจะวัดประสิทธิภาพ กับค่าตอบแทนภายใต้ระบบการทำงาน ไม่ว่าจะในหน่วยงานหรือองค์กรใด ก็ขึ้นกับว่า คนคนหนึ่ง จะสามารถสร้างผลผลิตสุดท้ายได้มากน้อยแค่ไหน แนวคิดเกี่ยวกับการ ‘ทำมาก ได้มาก’ ก็มักจะตามมาเป็นลำดับขั้นที่สองของการวัดผลอยู่เสมอๆ … แต่เป็นในทางทฤษฏี เพราะในความสลับซับซ้อนของสังคม การทำงาน และการวัดประสิทธิภาพนั้น ไม่ได้สมบูรณ์แบบเต็มร้อย และการ ‘ทำมาก ได้มาก’ ก็เป็นเพียงอุดมคติในช่วงแรกเริ่มหรือ ‘Honeymoon Period’ ของวัยทำงานตอนต้น ที่เมื่อถูกเบียดบังด้วยความเหนื่อยล้าสะสม ความกดดันจากการคาดหวัง และการรับผิดชอบเกินกว่าหน้าที่ที่ได้รับแล้วนั้น ไฟและใจที่เคยมีให้ ก็เริ่มจะดับมอด และกลายเป็นอาการ ‘Quiet Quitting’ ที่กลายเป็นปัญหาในโลกการทำงานในขณะนี้ Quiet Quitting นั้น ไม่ใช่การเขียนใบลาออกไปยื่นฝ่ายบุคคล แล้วจากไปแต่เงียบๆ ไม่บอกใคร แต่มันคือกระบวนการของคนทำงานในยุคสมัยปัจจุบัน ที่เมื่อถูกความกดดันทับถม เกิดสภาวะความเครียดอย่างหนักหน่วง ได้ตัดสินใจ ‘ทำตามแต่เฉพาะขอบเขตที่ได้รับ’ และจะไม่ทำอะไรนอกเหนือไปกว่านั้น เข้าทำนอง ถ้าระเบียบให้ทำจาก A ถึง Z ก็จะเป็นตามนั้น ถ้าให้ตอกบัตร […]Read More

ผมเคยเขียนถึง ตูนบอดี้แสลมไปครั้งหนึ่ง  ถึงวิถีการตัดสินใจของตูนที่ผมได้ยินผ่านปากของเขาจากเวทีแห่งหนึ่ง  .. ครั้งนั้นเขาพูดถึงชีวิตในวัยเด็ก ว่าเคยมีคนมาดูถูกเขา และเขาเกือบจะต่อยปากคนนั้น แต่ด้วยการที่เขาได้ยั้งคิด ณ ตอนนั้นสักประมาณ 5 วินาที ทำให้เขาไม่ได้ออกหมัดแต่อย่างใด ..ตอนนั้นตูนให้เหตุผลว่า “ ที่บ้านส่งผมมาเรียน ถ้าผมทำอะไรออกไป แม่ต้องมาพบครู และก็จะเกิดอะไรที่วุ่นวายจะมาเต็มไปหมด ”  นั่น คือ  5 วินาทีที่มีความหมายสำหรับเขา และสำหรับทุกๆ คน เพราะการที่เขามีภาพรายละเอียดแห่งอนาคตขึ้นมาหลายๆ ฉาก  สะท้อนให้เห็นว่าตูนมีระเบียบการคิด และระบบการยั้งคิดที่ดีมากๆ  ในเวทีเดียวกันนั้น ผมมีโอกาสได้ถามตูนอีกว่า รู้สึกอย่างไรที่ต้องหยุดทำดนตรี เพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย คุณไม่เสียดายในสิ่งที่ตัวเองรัก และกำลังไปได้ดีหรือ … คำตอบของตูนตอนนั้น  ก็ไม่ธรรมดาอีกเช่นกัน เพราะเขาตอบว่า “ ผมรอได้ ผมต้องทำให้ที่บ้านรู้สึกว่าผมทำให้กับครอบครัวตามความหวังของที่บ้านแล้ว ”  … ผมชอบคำตอบนี้อีกเช่นกัน เพราะเขาสร้างความลงตัว ระหว่าง “ ความหวัง” ของที่บ้าน กับ “ ความฝัน ” […]Read More