เวลาฝนตก ท้องฟ้ามืดมัว บรรยากาศเทาๆ ทำไมมันช่างเหงาเหลือเกิน
จริงๆเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องบรรยากาศเพียงอย่างเดียว ที่ส่งผลให้คนเรารู้สึก “เหงา” มากขึ้น ยามฝนพรำ แต่มันมีเรื่องของฮอร์โมนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนั่นเอง
ฮอร์โมนแห่งความสุขของคนเราจะลดลง เมื่อเจอกับอากาศเย็น .. เมื่อฝนตก อากาศมันก็ช่างเย็นจับใจ
ในทางวิทยาศาตร์ มันคือเรื่องของ ‘เซโรโทนิน’ (Serotonin) สารสื่อประสาทในร่างกาย ที่มีผลต่ออารมณ์ (มีส่วนช่วยให้เราอารมณ์ดี) มีปริมาณลดลง ในช่วงที่อากาศเย็นลง และยิ่งร่างกายไม่ได้รับความร้อนหรือไออุ่นจากแสงแดดมากนัก ก็ยิ่งทำให้ เซโรโทนิน ลดลง แน่นอนว่า เมื่อความสุขลดลง สิ่งที่จะมาแทนที่ก็คือ ความเศร้า ของเรานั่นเอง
นอกจากนี้เวลาที่ฝนตก สิ่งที่ตามมาก็คืออุณหภูมิที่ลดลง ก็ส่งผลให้เรารู้สึกไม่อยากที่จะทำอะไร อากาศที่เย็นลง ทำให้การไหลเวียนของโลหิตทำงานช้าลง และส่งผลต่อการตอบสนองทางประสาทสัมผัส และประสิทธิภาพในการทำงานของเรา ที่ลดลงไปด้วย เมื่อเราไม่กระฉับกระเฉงก็จะเกิดความเฉื่อยชา เหงาหงอย และนั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไม เราถึงรู้สึกไม่อยากทำอะไรเลยเวลาตื่นขึ้นมาในเช้าวันฝนตก
ซึ่งทั้งความสุขที่ลดลงเพราะ เซโรโทนิน มีปริมาณลดลง มาบวกกับ ความเฉื่อยชา มันก็กลายเป็นความรู้สึกที่เราแทบจะไม่อยากทำอะไรเลย นั่งซึมๆ เหงาๆ แต่เรื่องนี้มันก็มองในแง่ดีได้ ลองหาเพลงเศร้าๆ หม่นๆ มาฟัง มันก็ช่างได้บรรยากาศ นึกถึงเรื่องเก่าๆ เหมือนว่าเราอยู่ในหนังซักเรื่อง และทันทีที่ฝนหยุดลง แสงแดดที่รับไม้ผลัดเข้ามา เผลออาจจะมาพร้อมกับรุ้งกินน้ำที่ดูแล้วสดใส ก็จะปลุกให้เราหลุดออกจากมู้ดเหงาๆ หายเศร้าแล้วยิ้มได้
