เรื่อง: อภิรักษ์ หาญพิชิตวณิชย์ พุทธไทย กระแสน้ำไหลกลับการตีความในความถูกต้องเหมาะสมของศาสนาพุทธในประเทศไทยนั้น ถูกหยิบยกมาเป็นประเด็นถี่ขึ้น บ่อยขึ้น และหนักหน่วงมากขึ้น แต่ทว่าไม่ได้มาในแบบมุมมองจารีตเท่านั้น เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนจะเห็นเฉพาะมุมมองในแบบปกป้องเสียส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเรื่องชาวต่างชาติกระทำการที่ไม่เหมาะสมกับพระพุทธรูปในประเทศไทย หรือแม้แต่ชาวตะวันตกนำเศียรพระไปเป็นเครื่องประดับตกแต่งบ้าน ซึ่งเป็นข่าวอยู่เนืองๆ แต่วันนี้กลับเหมือนหนังคนละม้วน เพราะเนื้อหาในภาพยนตร์ซึ่งถูกระบุว่าทำให้ศาสนาเสียหายจนต้องตัดหรือห้ามฉาย กลับได้รับการต่อต้านจากผู้คนจำนวนไม่น้อยว่าเป็นภาพยนตร์และสะท้อนสังคมซึ่งไม่น่าจะเสียหายอะไร ขณะเดียวกัน…ก่อนหน้านี้มีร้านขายขนมทำอาลัว หรือขนมหวาน โดยเลียนแบบพระเครื่องที่คนไทยเคารพบูชา ซึ่งครั้งนี้กระแสแบบจารีตถูกท้าทายจากการตีความของคนรุ่นใหม่ว่าไม่น่าจะเสียหาย เพราะเป็นศิลปะ เป็นเรื่องสมมุติ หรือแม้กระทั่งกล่าวแย้งด้วยว่า พระเครื่องไม่ได้เป็นสิ่งที่พุทธบัญญัติไว้ และกับกรณีที่ใกล้ที่สุด โดยถกเถียงกันมากที่สุดอีกครั้งหนึ่ง คือ การมี พส หรือ พระสงฆ์ชื่อดัง 2 รูป ออกไลฟ์สดแบบที่เอาเรื่องตลกนำ แล้วเอาคำสอนตาม ซึ่งว่ากันตามเนื้อผ้าแล้ว การใช้ช่องทางออนไลน์สมัยใหม่ และการเข้าถึงด้วยภาษาที่ง่ายนั้นปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นเรื่องที่ดีเข้ากับยุคสมัย แต่การขอรับการสนับสนุนผ่านการโอนมายังบัญชีส่วนตัว พส เอง ในขณะไลฟ์สด และเนื้อหาที่เป็นคำสอนอันน้อยนิด เป็นประเด็นที่ถกเถียงกันถึงความเหมาะสม พุทธญี่ปุ่น กระแสน้ำไหลแรงผมเองในฐานะ ‘นักเดินทาง’ และมีความคุ้นเคยกับญี่ปุ่นเป็นพิเศษ จึงอยากขอบอกเล่าถึงปรากฏการณ์ของพระสงฆ์ในญี่ปุ่นว่า เขาเองก็เคยมีช่วงเวลาของการเปลี่ยนผ่านเช่นเดียวกัน เพียงแต่ว่ามันมีกระบวนการและขั้นตอนที่ไม่เหมือนกับบ้านเรา ญี่ปุ่นเป็นพุทธในแบบมหายาน ที่เน้นการช่วยเหลือผู้คนและมองภาพใหญ่มากกว่า ขณะที่บ้านเรา คือ […]Read More

เรื่อง: อภิรักษ์ หาญพิชิตวณิชย์ ท่านผู้อ่านครับ…การเดินทางเพื่อเที่ยววัดในกรุงเทพมหานครและปริมณฑลของผม ยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ช่วงกลางการแพร่ระบาดของ COVID-19 จนถึงวันนี้ เพราะเป็นความเพลิดเพลินใหม่ของคนที่เดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ แล้วต้องห่างหายจากการเดินทางไปแบบผมเพิ่งจะค้นพบ วันนี้ขอเขียนถึงวัดร้างต่างๆ ที่ได้พบระหว่างการปั่นจักรยานตามเส้นทางทั้งในกรุงเทพฯ นนทบุรี และปทุมธานี ซึ่งแต่ละแห่งมีความสนุกที่ได้สัมผัสแตกต่างกันออกไป วัดแรกที่จะชวนให้ทำความรู้จัก คือ วัดสักน้อย ซึ่งที่นี่เหลือแต่วิหารเก่าชำรุด ทว่ายังคงมีความงาม และมีเสน่ห์ตรงที่มีเถาวัลย์ปกคลุมทั่ววิหาร วัดแห่งนี้ไม่ปรากฏหลักฐานชัดเจนว่าสร้างขึ้นเมื่อใด แต่สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นในสมัยอยุธยาวิหารเป็นอาคารก่ออิฐถือปูนมีแผนผังเป็น รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ฐานอาคารเป็นฐานบัวแอ่นโค้งเล็กน้อย ผนังด้านหน้าเจาะช่องประตูรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า 2 บาน ผนังด้านข้างเจาะช่องหน้าต่างรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าด้านละ 5 บาน ผนังด้านหลังก่อทึบโครงหลังคาเครื่องไม้มุงกระเบื้องดิน ย้ำว่าแม้ความทรุดโทรมอาจจะทำให้ไม่มีรูปแบบศิลปกรรมหลงเหลือให้พินิจอยู่มากนัก แต่การที่บนหลังคานั้น มีต้นไทรและเถาวัลย์ขึ้นปกคลุมไปทั่ว เป็นความสวยงามแปลกตา ซึ่งหากใครได้เข้ามาเห็นจะหวนนึกถึงอดีตแทบทุกคน ผมเองก็เช่นกัน วัดที่ 2 วัดสุวรรณคีรี เป็นวัดร้างที่เหลือความเป็นวัดไม่กี่ตารางเมตร ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนสุธรรมศึกษา ใกล้ๆ กับบ้านศิลปินริมคลองบางหลวง ที่หลายคนอาจจะเคยมาเที่ยวก่อนหน้านี้ ตัวอาคารได้รับการปรับปรุงขึ้นใหม่ ซึ่งหากไม่สังเกตอาจจะนึกว่าที่นี่เป็นเพียงศาลเจ้าจีนในโรงเรียน ทั้งนี้ จากหลักฐานที่มีอยู่ สันนิษฐานว่าวัดสุวรรณคีรีสร้างขึ้นในสมัยอยุธยาตอนปลาย และในสมัยรัชกาลที่ 6 ได้มีการสำรวจวัดครั้งใหญ่ในเมืองเพื่อทำการบูรณะ จึงได้ยุบรวมวัดสุวรรณคีรีเข้ากับวัดคูหาสวรรค์ […]Read More

ฯพณฯ ท่าน โชยงมัน รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว และ คุณซอ ยองชุง รองประธาน ฝ่ายกองการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ องค์การส่งเสริมการท่องเที่ยวเกาหลี ร่วมเปิดงาน “Love Korea 2022: รวมพลคนรักเกาหลี เที่ยวสุขใจไปกันเอง Travel To Korea Begins Again” เมื่อวันที่ 20-21 สิงหาคม 2565 ที่ผ่านมา ณ ฟิวเจอร์ ปาร์ค รังสิต   โดยงานครั้งนี้ เป็นงานที่จัดโดยความร่วมมือ ระหว่างองค์การส่งเสริมการท่องเที่ยวเกาหลีประจำประเทศไทย หน่วยงานภายใต้กระทรวงวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวเกาหลี สนับสนุนโดย สถานเอกอัครราชทูตสาธารณรัฐเกาหลี ประจำประเทศไทย และ ศูนย์วัฒนธรรมเกาหลีประจำประเทศไทย โดยจุดประสงค์ของงาน เพื่อ ส่งเสริมวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวของประเทศเกาหลี  ภายในงาน มีการอัพเดทข้อมูลการเดินทางใหม่ๆ และมีทราเวล ทอล์ค โชว์ กับ  ดีเจ บุ๊คโกะ,  ดีเจนุ้ย & ดีเจมะตูม  และทราเวลบล็อกเกอร์ […]Read More

เรื่อง: อภิรักษ์ หาญพิชิตวณิชย์ เมื่อวานนี้ผมมีโอกาสไปทิ้งตัวเองกับร้านชา ร้านกาแฟ รวมถึงร้านขนมปังที่อยู่ในย่านอารีย์ สำหรับผมแล้ว จังหวะการก้าวเดินของที่นี่ ดูคล้ายกับย่านนิมมานเหมินทร์ในเชียงใหม่ หรือ ประมาณย่านไดกังยามะ ของโตเกียว  ที่เต็มไปด้วยร้านเล็ก ร้านน้อย ซึ่งแทรกตัวตามซอกหลืบ หรือยืนเด่นท่ามกลางอาคารบ้านเรือนของผู้คน จะว่าไปแล้วเกือบทั้งหมดร้านรวงเหล่านี้มักมีที่มา หรือเรื่องเล่าที่เป็นสตอรี่ประกอบ เพื่อทำให้ความละมุนของสินค้าและบริการถูกขับออกมาให้เด่นตามประสาการเสพเรื่องราวของผู้คนในยุคนี้ ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงบ้าง ปรุงแต่งบ้าง เพื่อทำให้คนอิน หรือซาบซึ้งก่อนที่จะกลืนกินอะไรสักอย่าง ที่เห็นข้างหน้าลงไปในท้อง แต่ที่ญี่ปุ่นนั้น ผมรู้จักร้านกาแฟร้านหนึ่งที่มีสตอรี่ หรือเรื่องเล่าที่ไม่ได้แต่งขึ้นมาประกอบ แต่มาจากเรื่องจริงที่สะท้อนพลังของความเป็นชุมชนเมืองได้เป็นอย่างดี ร้านนี้มีชื่อว่า Kayaba Coffee Kayaba Coffee  มาจากชื่อผู้ก่อตั้ง คือ คายาบะ อิโนะสุเกะ  ที่เปิดกิจการในปีโชวะที่ 13 หรือ ค.ศ. 1938  ที่นี่ใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองไม่นานจนก็กลายเป็นขวัญใจของคนในชุมชนไทโต  ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากย่านอูเอโนะ ในโตเกียว   และยืนหนึ่งเป็นลมหายใจของผู้คนในย่านนี้อย่างต่อเนื่องกว่า 60 ปี  จนเมื่อคุณคายาบะ อิโนะสุเกะ ต้องอำลาจากโลกไป  จากการที่ทายาทของเธอ ไม่ประสงค์จะรับมรดกต่อ  Kayaba Coffee  […]Read More